112/0103. Hypata (Ypati). Affranchissement par consécration.
Base en marbre gris. Remployée dans l’église H. Sophia.Deuxième moitié du IIe s. a.C.
Αἰνιαρχ[εό]ν̣των [---]-
τία, Τελέα̣, [Ἀρχ?]ε̣λάο[υ, Σω?]-
σάνδρου, Μενεμά[χου],
ἐ̣ν δὲ Ὑπάται ἀρχόν̣[των - ]-
5
[-]ωτου, Ἀρχέα, Δεινί[α, ---]-
δ̣ίκου, μηνὸς Θυίου, ἐ[πρίαντο]
ὁ̣ Σάραπις καί ἁ Ἶσις πα̣[ρὰ Ποσεισθέ?]-
[ν]ους κοράσιον, ὧι ὄνομ̣[α ------]-
[.]α, οἰκογενές, τιμᾱ[ς ἀργυρί]-
10
[ο]υ̣ ΜΜΜ, ἐπ' ἐλευθερίαι. [Βεβαιωτῆ]-
[ρε]ς κατὰ τον νόμο[ν ------]
[Γν]ώσιος, Φιλοκρας [------]-
[---]α̣. vac. Παρα[μ]ε̣νέτω [δὲ ------α παρὰ]
[Ποσεισθένην ποι?]ο̣ῦν τ̣[ὸ ποτιτασσόμενον]
15
[πᾶν τὸ δυνατὸν ἀνεγκλήτως ------ ]
A. Kontogiannis, ΣΥΜΒΟΛΕΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛIΚΗ ΕΠIΓΡΑΦIΚΗ I, Thessaloniki (PhD diss.), 1998, p. 34-40, n° 4 et pl. IV.
lien A. Kontogianni, ΣΥΜΒΟΛΕΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΙΚΗ ΕΠΙΓΡΑΦΙΚΗ , Ι
Sur la même pierre que le n° 112-0102.
Les deux inscriptions semblent de la même main.
Cet acte d’affranchissement par consécration à Sarapis et à Isis concerne peut-être le même Poseisthénès que dans la dédicace.
Le texte est consultable en libre accès dans le lien ci-dessus.